Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ..
από αιμιλιος » Φεβρουάριος 22nd, 2009, 10:33 am
Η ανυπέρβλητη θυσία και αγάπη του Χριστού
Με την αποστολή του Χριστού στον κόσμο και την σταυρική Του θυσία έχουμε την υψίστη, την ανυπέρβλητη εκδήλωση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Έχουμε έκχυση του ανεξιχνίαστου πλούτου της αγάπης Του. Διατί όμως με τη σταυρική θυσία του Χριστού έχουμε την υψίστη και ανυπέρβλητη και ανεξιχνίαστη εκδήλωση της αγάπης του
Διότι ο Χριστός δεν είναι όμοιός μας άνθρωπος, αλλά είναι Θεός και άνθρωπος, που απέχει από εμάς όσο ο ουρανός από τη γη και ακόμη περισσότερο.
Διότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, όπως στον Ιορδάνη ποταμό και στο όρος Θαβώρ διακηρύχθηκε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5). Ο Χριστός είναι το Πρόσωπο της τελείας αγάπης του Πατέρα. Και ο Χριστός κατήλθε στη γη και έπαθε όχι για δική Του ανάγκη, αλλά για χάρη μας. Ο Θεός δεν ξοδεύει χρήμα για τη σωτηρία των ανθρώπων, αλλά αποστέλλει - για μένα και για σένα - τον Υιό του τον αγαπητό, για να μας σώσει όλους από την αιώνια καταδίκη. Ούτε αποστέλλει κανένα μεγάλο σοφό η εφευρέτη η διακεκριμένη προσωπικότητα. Ούτε άγγελο και αρχάγγελο η άλλο δημιούργημα από όσα παρίστανται στο θρόνο της μεγαλειότητάς Του, αλλά μόνο τον Υιό Του, τον Υιό της αγάπης Του, τον Θείο Λόγο, τον Οποίο γέννησε από την ουσία Του και αγαπά με αγάπη άπειρη.
Έπειτα από αυτά πρέπει η δεν πρέπει να πεισθούμε ότι «ο Θεός αγάπη εστί», που κορυφώθηκε και εκδηλώνεται στον άνθρωπο με θαυμαστό τρόπο;
Αναμφίβολα, η αγάπη που κορυφώθηκε στη σταυρική θυσία του Κυρίου δείχνει άφθαστο παράδειγμα αγάπης· είναι πλατειά, όσο πλατύς είναι ο προ Χριστού και μετά Χριστόν κόσμος. Περιλαμβάνει όλο τον κόσμο και θα τον περιλαμβάνει μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας. Αλλά και στενή συγχρόνως. Ώστε όλο το πλάτος της να περιορίζεται και σ΄ ένα πρόσωπο. Μπορεί, επομένως, η αγάπη του Χριστού να συγκριθεί με καμία άλλη αγάπη του κόσμου αυτού, αλλά και όλων των αιώνων;
Ας θυμηθούμε τους εμπτυσμούς, τους εξευτελισμούς, τα ραπίσματα, το φραγγέλωμα, την κόκκινη χλαμύδα, το ακάνθινο στεφάνι· ακόμα ότι «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη»· και «διηγούμενος απαθώς τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν». Προγνώριζε ο Κύριος με κάθε λεπτομέρεια την αγωνία της Γεθσημανή, την ιστορία των Παθών, τον σταυρικό θάνατο.
ΠΡΩΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ..Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΩΣ ΘΕΟΣ , ΩΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ..ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ..
ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ..
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ..
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ..ΟΜΟΝΟΙΑ,ΕΙΡΗΝΗ,ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ?
ΟΛΟΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ..
Με την αποστολή του Χριστού στον κόσμο και την σταυρική Του θυσία έχουμε την υψίστη, την ανυπέρβλητη εκδήλωση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Έχουμε έκχυση του ανεξιχνίαστου πλούτου της αγάπης Του. Διατί όμως με τη σταυρική θυσία του Χριστού έχουμε την υψίστη και ανυπέρβλητη και ανεξιχνίαστη εκδήλωση της αγάπης του
Διότι ο Χριστός δεν είναι όμοιός μας άνθρωπος, αλλά είναι Θεός και άνθρωπος, που απέχει από εμάς όσο ο ουρανός από τη γη και ακόμη περισσότερο.
Διότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, όπως στον Ιορδάνη ποταμό και στο όρος Θαβώρ διακηρύχθηκε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5). Ο Χριστός είναι το Πρόσωπο της τελείας αγάπης του Πατέρα. Και ο Χριστός κατήλθε στη γη και έπαθε όχι για δική Του ανάγκη, αλλά για χάρη μας. Ο Θεός δεν ξοδεύει χρήμα για τη σωτηρία των ανθρώπων, αλλά αποστέλλει - για μένα και για σένα - τον Υιό του τον αγαπητό, για να μας σώσει όλους από την αιώνια καταδίκη. Ούτε αποστέλλει κανένα μεγάλο σοφό η εφευρέτη η διακεκριμένη προσωπικότητα. Ούτε άγγελο και αρχάγγελο η άλλο δημιούργημα από όσα παρίστανται στο θρόνο της μεγαλειότητάς Του, αλλά μόνο τον Υιό Του, τον Υιό της αγάπης Του, τον Θείο Λόγο, τον Οποίο γέννησε από την ουσία Του και αγαπά με αγάπη άπειρη.
Έπειτα από αυτά πρέπει η δεν πρέπει να πεισθούμε ότι «ο Θεός αγάπη εστί», που κορυφώθηκε και εκδηλώνεται στον άνθρωπο με θαυμαστό τρόπο;
Αναμφίβολα, η αγάπη που κορυφώθηκε στη σταυρική θυσία του Κυρίου δείχνει άφθαστο παράδειγμα αγάπης· είναι πλατειά, όσο πλατύς είναι ο προ Χριστού και μετά Χριστόν κόσμος. Περιλαμβάνει όλο τον κόσμο και θα τον περιλαμβάνει μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας. Αλλά και στενή συγχρόνως. Ώστε όλο το πλάτος της να περιορίζεται και σ΄ ένα πρόσωπο. Μπορεί, επομένως, η αγάπη του Χριστού να συγκριθεί με καμία άλλη αγάπη του κόσμου αυτού, αλλά και όλων των αιώνων;
Ας θυμηθούμε τους εμπτυσμούς, τους εξευτελισμούς, τα ραπίσματα, το φραγγέλωμα, την κόκκινη χλαμύδα, το ακάνθινο στεφάνι· ακόμα ότι «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη»· και «διηγούμενος απαθώς τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν». Προγνώριζε ο Κύριος με κάθε λεπτομέρεια την αγωνία της Γεθσημανή, την ιστορία των Παθών, τον σταυρικό θάνατο.
ΠΡΩΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ..Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΩΣ ΘΕΟΣ , ΩΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ..ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ..
ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ..
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ..
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ..ΟΜΟΝΟΙΑ,ΕΙΡΗΝΗ,ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ?
ΟΛΟΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ..
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ
-
αιμιλιος - Fast poster
- Δημοσ.: 2366
- Εγγραφη: Αύγουστος 8th, 2008, 5:15 pm
Re: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ..
από αιμιλιος » Φεβρουάριος 22nd, 2009, 10:44 am
''Την ελπίδα, σε όλη την πληρότητά της, ανανεώνει κάθε χρόνο στις καρδιές των πιστών η εορτή της Αναστάσεως.
Την ελπίδα στον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης πάνω στην αδικία, της αλήθειας πάνω στο ψέμα. Και προπαντός, την ελπίδα στην τελική νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο.
Η σταύρωση και ο ενταφιασμός του Ιησού οδήγησαν τους μαθητές Του στη θλίψη και την απόγνωση. Σύντομα όμως, η βεβαιότητα ότι «ανέστη ο Κύριος όντως» αναπτέρωσε την ελπίδα τους και τους μεταμόρφωσε σε δυναμικούς αποστόλους Του. Τελικά, η πασχαλινή εμπειρία καθόρισε την εκπληκτική ελπίδα και δύναμη όλων όσοι στη συνέχεια, ανά τους αιώνες, έγιναν «μάρτυρες της Αναστάσεως», σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Διάστικτη είναι η Αγία Γραφή από αναφορές στην ελπίδα. Πολυάριθμοι βιβλικοί στίχοι τονίζουν το νόημα και την αξία της. Η χριστιανική όμως ελπίδα φθάνει στο υψηλότερο σημείο της και το βαθύτερο νόημά της με τη βεβαιότητα για τον θρίαμβο του Χριστού πάνω στον θάνατο, και την τελική μεταμόρφωση του σώματος, που θα καταστεί πνευματικό, άφθαρτο και αθάνατο, «εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένη εν ουρανοίς εις ημάς» (Α΄ Πέτρου 1:4).
Όπως συνοψίζει ο Μ. Βασίλειος, ο Χριστός σταυρωθείς «έλυσε τας οδύνας του θανάτου και αναστάς τη Τρίτη ημέρα και οδοποιήσας πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν, καθότι ουκ ην δυνατόν κρατήσθαι υπό της φθοράς τον αρχηγόν της ζωής, εγένετο απαρχή των κεκοιμημένων, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα η αυτός τα πάντα εν πάσι πρωτεύων» (Θεία Λειτουργία). Η αλήθεια αυτή θεμελιώνει την προσδοκία μας για την ανάσταση στα έσχατα της Ιστορίας.
Η πασχαλινή εμπειρία προσφέρει από τώρα τη μέθεξη στο μυστήριο της νέας ζωής, που ο Χριστός την κάνει προσιτή μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Έτσι, η Ανάσταση του Χριστού επεκτείνει την ελπίδα προς το μέλλον, προς την αιωνιότητα και με τον δυναμισμό της εξυψώνει όλη τη ζωή του πιστού με πρωτοφανή ένταση.
Σε μια περίοδο όπου κάθε είδους ανησυχίες και τραγικά γεγονότα σκορπίζουν στη ζωή μας αγωνία και αποκαρδίωση, η εορτή της Αναστάσεως δίνει στην ανήσυχη καρδιά μας ουσιαστική ελπίδά. Δεν αναφέρεται σε κάποια ιδέα ή πρόταση, αλλά συνδέεται με ένα πρόσωπο που υπέστη φρικτά βασανιστήρια, που τελικά θριάμβευσε και νίκησε αυτόν καθευατόν τον θάνατο.
Η ενσωμάτωσή Του στη ζωή της ανθρωπότητας, ο λόγος, το έργο, η θυσία Του αποκάλυψαν την ασύλληπτη αγάπη του Παντοκράτορος Θεού για τον άνθρωπο. Η αναστάσιμη ελπίδα φωτίζει τη λυτρωτική επέμβαση του Θεού μέσα στην ιστορία και προμηνύει την ολοκλήρωσή της στα έσχατα.
Στηρίζοντας λοιπόν το βλέμμα και την καρδιά μας στον αναστάντα Χριστό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής μας με ελπίδα που μεταπλάθει και τις πιο τραγικές συνθήκες δίνοντάς τους νόημα λυτρωτικό. Όταν οι δοκιμασίες, ο πόνος, η αρρώστια, ο θάνατος προσφιλών μας προσώπων σκοτεινιάζουν τον νου και την καρδιά μας, η ελπίδα από την παρουσία του αναστάντος Κυρίου παρηγορεί και ενισχύει.
Όταν στην προσωπική μας πορεία αντιμετωπίζουμε διάφορες θλίψεις, αδικίες και απογοητεύσεις από τη διάχυτη διαφθορά, δεν βυθιζόμαστε στην μελαγχολία και την απόγνωση. Γνωρίζουμε ότι τελικά το μέλλον, τόσο το δικό μας όσο και της ανθρωπότητας, δεν εξαρτάται από την αλαζονεία και τους ανήθικους σχεδιασμούς μεγάλων ή μικρών.
Η ελπίδα μας στηρίζεται στο νικηφόρο μήνυμα της Αναστάσεως, στη βεβαιότητα ότι στον Ιησού Χριστό δόθηκε «πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης (Ματθ. 28:18). Ότι παραμένει κοντά μας. Γι’ αυτό πανηγυρίζουμε ψάλλοντας: «Ω θείας, ώ φίλης, ώ γλυκυτάτης σου φωνής! Μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος, Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα».
Β΄
Η ελπίδα που πηγάζει από την Ανάσταση ανοίγει τον ορίζοντα στην αιωνιότητα. Όχι όμως για να χαθούμε σε αόριστες ιδέες, αλλά για να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο και το σήμερα με ειρήνη και δύναμη. Οι χριστιανοί, ως «υιοί της Αναστάσεως», ανήκουμε στους «εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους» (Α΄ Πέτρ.- 1:5). Μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος υποσχέθηκε στους φοβισμένους μαθητές Του: «ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους». «λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ’ υμάς» (Πραξ. 1:8). Όλα κατόπιν στην αποστολική ζωή εξελίχθησαν «εν δυνάμει Θεού».
Στα κείμενα των Αποστόλων δεσπόζουσα θέση έχει η αναφορά στη μοναδική δύναμη του Θεού. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλιπ. 4:13), αποκαλύπτει ο Απόστολος Παύλος. Και παροτρύνει: «Ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού» (Εφες. 6:10). Επισημαίνει όμως την ανάγκη να προσεγγίζουμε όλο και πιο ουσιαστικά το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού, «του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού συμμορφούμενοι τω θανάτω αυτού» (Φιλιπ. 3:10), εγκολπούμενοι πλήρως την απόφαση θυσίας και ολοκληρωτικής υπακοής στο θείο θέλημα.
Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού, ενισχύουν με ιδιαίτερη δύναμη τη βούλησή μας, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς και να αντέχουμε στις δοκιμασίες. Δύναμη για να συγχωρούμε τη δειλία, την ολιγοψυχία και την αχαριστία δικών μας ή ξένων, να συγχωρούμε όσους μας αδικούν ή μας μισούν. Να αντέχουμε στην κόπωση και στην αποκαρδίωση. Να μη λυγίζουμε στις άνομες πιέσεις των ισχυρών.
Δύναμη για να υπομένουμε τον πόνο της ασθένειας, της δικής μας ή των δικών μας, για να ειρηνεύουμε κατά την εκδημία, τον χωρισμό από τους αγαπημένους μας και να μη συμπεριφερόμεθα ως «οι λοιποί, οι μη έχοντες ελπίδα» (Α΄ Θες. 4:13). Δύναμη με την ήρεμη προσδοκία της τελικής αναστάσεως.
Μέσα στην αναστάσιμη φωτοχυσία, ας ανοίξουν οι ψυχές και ο νους μας για να νιώσουμε αμεσότερα τα μηνύματα που προσφέρει η Ανάσταση του Χριστού. Και να τα μεταδώσουμε χαρμόσυνα. Η αναστάσιμη ελπίδα δεν επιβάλλεται. Μεταλαμπαδεύεται. Με τον λόγο και τη ζωή μας ας τη μεταφέρουμε στην πληγωμένη κοινωνία μας.
Ελπίδα για την τελική επικράτηση του δικαίου, την κατάργηση του θανάτου και την οριστική νίκη της ζωής.
Ελπίδα που βασίζεται στη βεβαιότητα ότι ο Αναστάς Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Η Ανάσταση του Χριστού ας μας δίνει συγχρόνως τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε νηφάλια, τις δοκιμασίες. Να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια κάθε ανθρωπίνου προσώπου, αδιακρίτως καταγωγής. Δύναμη αναδημιουργίας σε κάθε τομέα της ζωής που ανυψώνει τον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο.''
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ..
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ..
Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΝΑΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ...
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟ..
ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ..
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ..
ΑΣ ΤΟ ΕΝΣΤΕΡΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ..
Την ελπίδα στον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης πάνω στην αδικία, της αλήθειας πάνω στο ψέμα. Και προπαντός, την ελπίδα στην τελική νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο.
Η σταύρωση και ο ενταφιασμός του Ιησού οδήγησαν τους μαθητές Του στη θλίψη και την απόγνωση. Σύντομα όμως, η βεβαιότητα ότι «ανέστη ο Κύριος όντως» αναπτέρωσε την ελπίδα τους και τους μεταμόρφωσε σε δυναμικούς αποστόλους Του. Τελικά, η πασχαλινή εμπειρία καθόρισε την εκπληκτική ελπίδα και δύναμη όλων όσοι στη συνέχεια, ανά τους αιώνες, έγιναν «μάρτυρες της Αναστάσεως», σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Διάστικτη είναι η Αγία Γραφή από αναφορές στην ελπίδα. Πολυάριθμοι βιβλικοί στίχοι τονίζουν το νόημα και την αξία της. Η χριστιανική όμως ελπίδα φθάνει στο υψηλότερο σημείο της και το βαθύτερο νόημά της με τη βεβαιότητα για τον θρίαμβο του Χριστού πάνω στον θάνατο, και την τελική μεταμόρφωση του σώματος, που θα καταστεί πνευματικό, άφθαρτο και αθάνατο, «εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένη εν ουρανοίς εις ημάς» (Α΄ Πέτρου 1:4).
Όπως συνοψίζει ο Μ. Βασίλειος, ο Χριστός σταυρωθείς «έλυσε τας οδύνας του θανάτου και αναστάς τη Τρίτη ημέρα και οδοποιήσας πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν, καθότι ουκ ην δυνατόν κρατήσθαι υπό της φθοράς τον αρχηγόν της ζωής, εγένετο απαρχή των κεκοιμημένων, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα η αυτός τα πάντα εν πάσι πρωτεύων» (Θεία Λειτουργία). Η αλήθεια αυτή θεμελιώνει την προσδοκία μας για την ανάσταση στα έσχατα της Ιστορίας.
Η πασχαλινή εμπειρία προσφέρει από τώρα τη μέθεξη στο μυστήριο της νέας ζωής, που ο Χριστός την κάνει προσιτή μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Έτσι, η Ανάσταση του Χριστού επεκτείνει την ελπίδα προς το μέλλον, προς την αιωνιότητα και με τον δυναμισμό της εξυψώνει όλη τη ζωή του πιστού με πρωτοφανή ένταση.
Σε μια περίοδο όπου κάθε είδους ανησυχίες και τραγικά γεγονότα σκορπίζουν στη ζωή μας αγωνία και αποκαρδίωση, η εορτή της Αναστάσεως δίνει στην ανήσυχη καρδιά μας ουσιαστική ελπίδά. Δεν αναφέρεται σε κάποια ιδέα ή πρόταση, αλλά συνδέεται με ένα πρόσωπο που υπέστη φρικτά βασανιστήρια, που τελικά θριάμβευσε και νίκησε αυτόν καθευατόν τον θάνατο.
Η ενσωμάτωσή Του στη ζωή της ανθρωπότητας, ο λόγος, το έργο, η θυσία Του αποκάλυψαν την ασύλληπτη αγάπη του Παντοκράτορος Θεού για τον άνθρωπο. Η αναστάσιμη ελπίδα φωτίζει τη λυτρωτική επέμβαση του Θεού μέσα στην ιστορία και προμηνύει την ολοκλήρωσή της στα έσχατα.
Στηρίζοντας λοιπόν το βλέμμα και την καρδιά μας στον αναστάντα Χριστό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής μας με ελπίδα που μεταπλάθει και τις πιο τραγικές συνθήκες δίνοντάς τους νόημα λυτρωτικό. Όταν οι δοκιμασίες, ο πόνος, η αρρώστια, ο θάνατος προσφιλών μας προσώπων σκοτεινιάζουν τον νου και την καρδιά μας, η ελπίδα από την παρουσία του αναστάντος Κυρίου παρηγορεί και ενισχύει.
Όταν στην προσωπική μας πορεία αντιμετωπίζουμε διάφορες θλίψεις, αδικίες και απογοητεύσεις από τη διάχυτη διαφθορά, δεν βυθιζόμαστε στην μελαγχολία και την απόγνωση. Γνωρίζουμε ότι τελικά το μέλλον, τόσο το δικό μας όσο και της ανθρωπότητας, δεν εξαρτάται από την αλαζονεία και τους ανήθικους σχεδιασμούς μεγάλων ή μικρών.
Η ελπίδα μας στηρίζεται στο νικηφόρο μήνυμα της Αναστάσεως, στη βεβαιότητα ότι στον Ιησού Χριστό δόθηκε «πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης (Ματθ. 28:18). Ότι παραμένει κοντά μας. Γι’ αυτό πανηγυρίζουμε ψάλλοντας: «Ω θείας, ώ φίλης, ώ γλυκυτάτης σου φωνής! Μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος, Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα».
Β΄
Η ελπίδα που πηγάζει από την Ανάσταση ανοίγει τον ορίζοντα στην αιωνιότητα. Όχι όμως για να χαθούμε σε αόριστες ιδέες, αλλά για να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο και το σήμερα με ειρήνη και δύναμη. Οι χριστιανοί, ως «υιοί της Αναστάσεως», ανήκουμε στους «εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους» (Α΄ Πέτρ.- 1:5). Μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος υποσχέθηκε στους φοβισμένους μαθητές Του: «ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους». «λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ’ υμάς» (Πραξ. 1:8). Όλα κατόπιν στην αποστολική ζωή εξελίχθησαν «εν δυνάμει Θεού».
Στα κείμενα των Αποστόλων δεσπόζουσα θέση έχει η αναφορά στη μοναδική δύναμη του Θεού. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλιπ. 4:13), αποκαλύπτει ο Απόστολος Παύλος. Και παροτρύνει: «Ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού» (Εφες. 6:10). Επισημαίνει όμως την ανάγκη να προσεγγίζουμε όλο και πιο ουσιαστικά το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού, «του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού συμμορφούμενοι τω θανάτω αυτού» (Φιλιπ. 3:10), εγκολπούμενοι πλήρως την απόφαση θυσίας και ολοκληρωτικής υπακοής στο θείο θέλημα.
Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού, ενισχύουν με ιδιαίτερη δύναμη τη βούλησή μας, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς και να αντέχουμε στις δοκιμασίες. Δύναμη για να συγχωρούμε τη δειλία, την ολιγοψυχία και την αχαριστία δικών μας ή ξένων, να συγχωρούμε όσους μας αδικούν ή μας μισούν. Να αντέχουμε στην κόπωση και στην αποκαρδίωση. Να μη λυγίζουμε στις άνομες πιέσεις των ισχυρών.
Δύναμη για να υπομένουμε τον πόνο της ασθένειας, της δικής μας ή των δικών μας, για να ειρηνεύουμε κατά την εκδημία, τον χωρισμό από τους αγαπημένους μας και να μη συμπεριφερόμεθα ως «οι λοιποί, οι μη έχοντες ελπίδα» (Α΄ Θες. 4:13). Δύναμη με την ήρεμη προσδοκία της τελικής αναστάσεως.
Μέσα στην αναστάσιμη φωτοχυσία, ας ανοίξουν οι ψυχές και ο νους μας για να νιώσουμε αμεσότερα τα μηνύματα που προσφέρει η Ανάσταση του Χριστού. Και να τα μεταδώσουμε χαρμόσυνα. Η αναστάσιμη ελπίδα δεν επιβάλλεται. Μεταλαμπαδεύεται. Με τον λόγο και τη ζωή μας ας τη μεταφέρουμε στην πληγωμένη κοινωνία μας.
Ελπίδα για την τελική επικράτηση του δικαίου, την κατάργηση του θανάτου και την οριστική νίκη της ζωής.
Ελπίδα που βασίζεται στη βεβαιότητα ότι ο Αναστάς Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Η Ανάσταση του Χριστού ας μας δίνει συγχρόνως τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε νηφάλια, τις δοκιμασίες. Να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια κάθε ανθρωπίνου προσώπου, αδιακρίτως καταγωγής. Δύναμη αναδημιουργίας σε κάθε τομέα της ζωής που ανυψώνει τον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο.''
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ..
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ..
Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΝΑΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ...
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟ..
ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ..
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ..
ΑΣ ΤΟ ΕΝΣΤΕΡΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ..
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου